Όπως καταλαβαίνετε αυτό το post δεν έχει και καμία ιδιαίτερη σημασία είναι απλά οι ευχές μας για το νέο έτος. Ως σωστός δημόσιος υπάλληλος δεν μπορούσα να γράψω εκτός γραφείου και γι’αυτό και η καθυστέρηση. Επίσης ο υπάλληλος που έχω για να μεταφέρει τα χειρόγραφα μου στο blog είχε άδεια και έμεινε πίσω ή «δουλειά»!
Όχι δηλαδή πέστε μου,είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά να φαντασιώνονται ότι μεγαλώνοντας θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι;
Αυτό προφανώς σκέφτεται ο τύπος στο διπλανό γραφείο γιατί κάθε μέρα για κανα δύωρο ακούει στο repeat ένα άντε το πολύ δύο τραγουδάκια. Λέτε να επηρεάστηκε από αυτό;
Μετά από μια σκληρή εβδομάδα, όπου την μία μέρα είχανε γενική συνέλευση, την άλλη στάση εργασίας έφτασε και η Παρασκευή όπου λόγω 28ης Οκτωβρίου, έχουνε ημιαργία!!!
Επιμένω για άλλη μια φορά, μην απορείτε γιατί δεν τσουλάει τίποτα, εμείς έχουμε εφαρμόσει το 3ημερο και το 5ωρο!!!!
powered by performancing firefox
Σε όλες τις δουλείες υπάρχουν αυτοί που δουλεύουν και αυτοί που δεν δουλεύουν. Στο δημόσιο όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι και με μια τρίτη κατηγορία: Αυτούς που όχι μόνο δεν δουλεύουν αλλά δεν αφήνουν και τους άλλους να δουλέψουν. Πως γίνεται αυτό; Ας το δούμε λίγο πιο προσεκτικά.
Υπάρχει το σχετικά ευχάριστο είδος όπου απλά σε πλησιάζει ενώ κανείς κάτι και πετάει σχόλια του στυλ: «Έλα μωρέ τώρα όλο δουλειά-δουλειά κάτσε λίγο να τα πούμε.», «Ξέρεις εδώ ο προϊστάμενος είναι καλός οπότε δεν χρειάζεται να κουράζεσαι τόσο.». Αν αδιαφορήσεις θα αρχίσουν να σου μιλάνε ακατάπαυτα και να σε ρωτάνε διάφορα μέχρι ή να σου σπάσουν τα νεύρα και να τους βρίσεις και να σου βγει και ο τίτλος «αυτός/ή ο/η αντιπαθητικός/ή» ή εγκαταλείπεις την όποια δουλεία κάνεις και εμπλέκεσαι σε συζήτηση μαζί τους. Το δεύτερο αν και φαίνεται πιο σωστό/λογικό τελικά είναι μέγα σφάλμα γιατί πλέον έχεις γίνει θύμα τους και με την πρώτη ευκαιρία θα σε διακόπτουν από την δουλεία σου για «πείτε τα νέα σας».
Τώρα θα αναφερθούμε στην δεύτερη κατηγορία πολύ πιο επικύνδινη και ενοχλητική από την προηγούμενη. Αυτοί συνήθως έχουν μια εικονική εξουσία αλλά ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα αποτέλεσμα είναι για να αποδείξουν ότι κάτι κάνουν δημιουργούν
συνεχώς προβλήματα. Θα παραθέσω κάποια παραδείγματα για να δείτε ότι δεν σας δουλεύω:
Συζήτηση υφιστάμενου με προϊστάμενο (του αέρα).
– Κύριε προϊστάμενε την Δευτέρα το 40% των ατόμων που θα συμμετέχουν στο
εβδομαδιαίο meeting θα λείπουν μήπως να το
αναβάλουμε για την επόμενη.
– Θα λείπουν;
– Μάλιστα εσείς τους στείλατε για την συγκεκριμένη δουλειά εκεί.
– Ά ναι σωστά, καλά λοιπόν να το κάνουμε την Τρίτη τότε.
– Μα ξέρετε δεν υπάρχει κάποια σημαντική εξέλιξη (επειδή οι άλλοι λείπουν γιατί
τους έχει διώξει) οπότε δεν θα έχει έννοια το meeting.
– Άκου να δεις το meeting δεν το κάνουμε για κάποιο τυχαίο λόγο, γίνεται γιατί
πρέπει να γίνει άρα την Τρίτη θα έχουμε meeting. (με έντονο ύφος πάντα)
Έτσι λοιπόν γίνεται το meeting και χάνουμε δύο ώρες συζητώντας περί ανέμων και υδάτων και μένει και η οποιαδήποτε δουλειά που μπορεί να είχαμε (γιατί ως δημόσιο δεν δουλεύουμε και τόσο μην ξεχνιόμαστε) πίσω.
Ένα ακόμη παράδειγμα του ίδιού είδους:
Κάποιος υπάλληλος φιλοτιμίθικε και έφτιαξε μία ταμπέλα την όποια ανάρτησε στην
πόρτα του γραφείου για να μην ταλαιπωρείτε το κοινό που μπαίνει μέσα στην δημόσια υπηρεσία και νοιώθει σαν το ποντίκι στο λαβύρινθο. Την επόμενη μέρα την
προσέχουν δύο τέτοιοι τύποι και ακολουθεί η παρακάτω συνομιλία ανάμεσα στον Α και Β τύπο και στον Γ υπάλληλο.
Α – Τι είναι αυτό;
Β – Δεν ξέρω το θέμα είναι όμως ποιος (τόλμησε και ) πήρε την πρωτοβουλία και το έβαλε.
Α – Να σου πω αυτό εδώ τι είναι; (απευθυνόμενος στον Γ)
Γ – Μια ταμπέλα που έφτιαξε ο Ψ για να ξέρει ο κόσμος που μπαίνει, επειδή ρωτάνε συνέχεια.
Β – Τι; Έτσι αυθαίρετα χωρίς να ρωτήσει κανέναν πάει ο Ψ και βάζει ταμπέλες όπου
θέλει.
Α – Άσε που είναι και λάθος.
Β – Έ βέβαια εδώ δεν είναι τμήμα, είναι διεύθυνση, μα καλά πως έκανε τέτοιο
λάθος.
Α – Ή μήπως είναι γραμματεία μιας και εμείς είμαστε οι προϊστάμενοι λογικά η διεύθυνση είναι δίπλα στο δικό μας γραφείο.
Β – Δεν ξερώ πάντως αυτό είναι λάθος και θα βγει δεν μπορεί ο κάθε
υπάλληλος να κάνει ότι θέλει εδώ μέσα (και σκίζει την ταμπέλα).
Α – Ναι σωστά γιατί εμείς είμαστε οι προϊστάμενοι (στην Διεύθυνση; Τμήμα; Γραμματεία;) και μόνο εμείς αποφασίζουμε πότε, εάν θα μπει ταμπέλα και τι θα λέει!
Πάει λοιπόν η ταμπέλα οπότε όταν πηγαίνετε σε κάποια δημόσια υπηρεσία μην απορείτε γιατί δεν μπορείτε να βρείτε τίποτα περισσότερο από τον όροφο. Επίσης το γεγονός ότι δεν απαντάνε ούτε σε ερωτήσεις του στυλ «Που να πάω;» είναι γιατί πολύ απλά ούτε οι ίδιοι ξέρουν.
powered by performancing firefox
Serving the Public 