Category Archives: Ταινίες

Δαιμονές: A night to remember !

DAIMONES POSTER

Σε μια κρίση υποκουλτούρας ειδαμε το DVD πρόσφατα και αναδημοσιέυουμε το review απο αυτό το μεγαλούργημα που ποτε δεν έλαβε την αναγνώριση που του άξιζει έως και σήμερα…που εμέις θα διορθώσουμε αυτό το τραγικό λάθος.

Πριν ξεκινήσουμε θα ήθελα να σας προειδοποιήσω οτι το παρακάτω αποτελεί απλή προσπάθεια περιγραφής της μαγείας που βιώσαμε παρέα με τον @smoothoperator. Η μοναδικότητα της βραδιάς είναι κάτι που θα λέμε στα εγγόνια μας . Όπως μιας παθιασμέναη cougar  φαν παράθετε έντοντα στον ταξιθέτη:»Παλι εδώ μετά απο 22χρόνια, ήταν καταπληκτικά τότε και σήμερα έιμαι σίγουρη οτι θα είναι ακόμη πιο καταπληκτικά» . Δευτερη πρεμιέρα λοιπόν για τους δαιμονες και η αγωνία για μας τους αδαεις απερίγραπτη.

12311366_10153693072724318_49535381_o

Το αδαείς πάει γιατι ενω ο θεός μας έδωσε την τύχη να ζούμε στην ίδια χώρα με τον μέγιστο δημιουργό Καρβέλα. Εμείς όταν ανέβασε την ροκ οπερά του για πρώτη φορά στα 90s τον θεωρήσαμε παιδί των μπουζουκιών και δεν τον τιμήσαμε με την παρουσία μας. Μεγιστή ψυχή ο Νικολάκης όμως (το έχει απδείξει και στο παρελθόν μοιράζοντας τσάμπα βρισίες) μας έκανε την χάρη και το ξανανεβασε το αριστούργημά του. Ντυθήκαμε λοιπόν και μείς αντιστοιχά. Για όποιον δεν ξέρει και έχει εισητήρια, το σώστο look είναι gay μη απολυμένος δημόσιος υπάλληλος . Μαντηλάκι καπελάκι , πουκάμισό , γιλέκο (κολητά απαραιτήτως) αλλά απο κάτι τζιν (ξέρεται αυτη την αηδία το 501) και πατούμενο σε δέρμα ή έστω sneakers έντονου χρώματος. T-shirt επιτρέπεται μόνο με τατου μανίκι και βερμούδα μόνο με καλσόν μάυρο και σακκάκι απο πάνω. Για τις κυρίες δεν μπορώ να παραθέσω αμφίεση ότι και να βάλουν θα μας δαιμονίσουν. Άλλο μεγάλο χιντ, μην πιείτε τίποτα πρίν , το πρώτο μέρος έχει πολύ βάθος (πιάνει αβυσαλέο πάτο) και το αλκοόλ μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις (ύπνος). Όχι οτι αν τον πάρετε για κάνα εικοσάλεπτο θα χάσετε τίποτα   απο την υπόθεση άλλα αν σας πάρει χαμπάρι ο Καρβέλας μπορεί να σας πλακώσει σε τίποτα σφαλιάρες. Ειναι και νευρικό το παιδί στην εφηβεία ακόμη.

 

daimones_digipack_DVD-ok

Όσο τέλειο όμως μπορεί να είναι το έργο τόσο χάλια είναι το μαγαζί. Αρχικά δεν έχει πάρκινγκ , έφερα την μπέμπα φρεσκοπλημένη και μου την καταχώνιασαν σ’ενα εγγλεζικό ξενοδοχείο εκει δίπλα, αντι να μου την έχουν πρώτη μούρη δίπλα στον πορτιέρη να την θαυμάζουν τα μωρά μπάινοντας. Άσε που κάτι αχρειοι είχαν έρθει με το μετρό..ελεός που είμασταν στην Ιερά Οδό. Δεν πήγα Notis έγώ ήρθα να δώ ποιότητα, Βουκουρεστιού για bling-blingια, croissant στου Paul με φραππεδιά σπαστη απο το περιπτερό να βουτάμε και λίγο (το γαλικό να τον πιούν αυτοι οι ξενέρωτοι, εγώ κουτουλάω) . Τεσπα , οι πορτιέρηδες πολύ ξεφούσκωτοι, τραπέζια δεν είχε άσε που δεν μπορούσες και να καπνίσεις. Τα υποστήκαμε όλα όμως όλα για την Αννουλα γιατί αν ήταν μόνο για τον κρεμανταλά και την Παπούλια , σορρυ Νικόλάκη καλή η μουσική αλλα δεν θα παταγα. Ειχα παρει εξώστη για να μαστε αφ’υψηλού λόγω διαφοράς κοινωνικής τάξης και ένα τυπάς αντι να μάς πάει στην θέση να του δώσω και κανά μπουρμπούρι μας της εδειξε μ’ενα laser απ’αυτα που ρίχναν στην βουλή αυτοί οι κατασκηνωντές στο Συνταγμα. Πιτσιρικάς ήταν σκεφτηκα οτι μπορεί να την βγάζει εκει για να μην του κοστίζουν τα μεταφορικα. Στριμωχτηκαμε λοιπόν προτελευταια σειρά και μπροστά το χάος , όλα άδεια. Κάτι κυράτσες δίπλα μιλάγαν για άδειες θέσεις άλλα έτσι όπως της εκοψα την τελευταια φορά που θα πήγαν σε μαγαζί έπαιζε ο Βιολάρης. Σιγουρα κάνας μερακλής ζήτησε τραπέζι και όταν του παν οτι δεν παιζει απάντησε: «Καλά κλείσε 5-6 σειρές για παρτη μου !» . Μικρό το μαγαζί 2-3 τετοιούς να’χεις γέμισε ο εξώστης. Μεγάλη καρδιά πάντως γιατί μόλις σβήσαν τα φώτα την κάναμε όλοι για τις μπροστινές σειρές και ούτε μας είπε τίποτα. Επειδή μαιτρ δεν υπήρχε , επίασα ένα σερβιτόρο για την παραγγελία , εκεί όμως κατί μου είπε για self-service και τρελάθηκα, που είμαστε ρε φίλε στο καψιμι του στρατού , άσε που δεν με άφηνε να βγω και έξω πριν το διάλειμμα. Και μετά σου λέει γιατί κλείνουν τα θέατρα, ευτηχώς είχα το φλασκί μαζί και την βγάλαμε οριακά.

exofyllo 1284 DAIMONES_f

Πολύ τρομαχτικά αυτά που παιζόντουσαν επι σκηνής παντως, Οι περφόρμερς ήταν κάτι ανάμεσα σε ηθοποιό , τραγουδιστή και χορευτή άλλα έκαναν λίγο απ’ολα με αποτέλεσμα να μπερδευεσαι συνεχώς για το αν ο τυπάς μπροστά σκόνταψε ή είναι μέρος της χορογραφίας. Μόνο η Παπούλια κάτι κούναγε άλλα μόλις άνοιγε το στόμα της εψαχνες οτωασπίδες. Ειδικά σε μια σκηνή στο δέυτερο μέρος που ουρλιάζει νόμιζείς οτι έχει χτυπήσει πρωίμη κλιμακτήριο (Όχι σαν την Αννούλα μας που είναι ακόμη 20αρα). Στο πρώτο μέρος λοιπόν βλεπείς την μεγαλειότητα του Νικολάκη και ποσο μπροστά παραμένει το άτομο αφου ουσιαστικά όλο το Game of Thrones έχει στηριχτεί σε δική του ιδεα. Να μην μιλήσω για Lord of The Rings κλπ ποιός Τολκιν o Καρβέλας τα γραψέ πρώτα στα ελληνικά και τα τσίμπησε το τυπάκι, τα μετεφρασε και τα βάφτισε δικά του. Βλέπεται τότε δεν είχε αναπτυχθεί τόσο το Ιντερνετ και κάτι τουρίστες απο το ξενδοχείο δίπλα μπήκαν στο Παλλας γιατι το πέρασαν για σινεμά και μας φάγαν όλο το δημιούργημα copy-paste. Δηλαδή συγνώμη το λουκ τους Saruman πρώτος ο Καρβέλας δεν το λάνσαρε μην ξεχνάμε και τα κλάσικ τώρα. Απλά στην ταινία δεν έπαιζε πιάνο από κάτω όμως πάλι Orcs είχε.

Σε κάποια φάση τελιώνουμε με το παραμύθι και περνάει απο μπροστά σου ένα ντοκιμαντερ απο Νεά Υόρκη (σχολείο οι δαίμονες) και σε μεταφέρει στο πλατω του Fame. Άλλη αντιγραφή αλλα άς το καταπιούμε. Βγαίνουν στην φόρα όμως πολλά μυστικά και δέν θέλω να σας το χαλάσω οπότε άς πίασουμε το μουσικό μέρος. Μπορεί η όπερα να είναι Ροκ άλλα τα παιδιά σε κάποια φάση παρταρούν με κομάτι του Jay Z (το ψευδώνυμο του Καρβέλα στην αμερική για φορολογικούς λόγους). Άρα και το Hip-hop υπογραφή Νίκος με σκουφί και λίγο τερακότα..τσσ! Μην κοιτάτε που οι δικοί μας στα 90s ακούγαν rap και νόμιζαν Ημισκούμπρια , άντε βαριά-βαριά Χαρούλα&OPA ο δημιουργός άνοιγε δρόμους. Δεν έιναι τυχαιό που τον έχει αντιγράψει μέχρι και ο Andrew Loyd Webber το «Don’t Cry For Me Argentina» το’χε γράψει ο Νικόλας καψούρης στο λύκειο και τό παιζε στην πενταήμερη στην Ρόδο όπου ήταν διακοπές ο Andrew και του το πήρε. Άλλιως γιατι δεν του’χει κάνει μύνηση τόσα χρόνια; Δειτε το και στο wikipedia (photo) πριν το αλάξουν. του’χει κάνει μύνηση τόσα χρόνια που το’χει μέσα στους Δαίμονες . Για τους παναρχαιούς που βίωσαν εκείνη την δεκαετία αν θυμάστε ύπηρχε ένας Ρακιντζής (με ημερομηνία λήξης βέβαια το 2002) αυτός λοιπόν βαρέθηκε να παίζει με κούκλες και τσίμπησε έναν ξένο πιο άρχαιο απο κάτι Deep Purple και έβγαλε την απόλυτη ροκ καγκουριά. Τα είδε αυτά ο μέγας συνθέτης και τράβαγε τα μαλιά του (γι’αυτό και η αραιωμένη χωρίστρα στις φώτο της εποχής)

hqdefault2

Έγραψε λοιπόν μία ροκ οπερά για να σώσει την κατάσταση. Είχε και τον αιώνιο(κακίες) άσσο στο μανίκι του , την Αννούλα και σκίσανε. Τώρα λοιπόν που λόγω κρίσης ο μεσοαστός δεν την βγάζει για χαιλίκη weekend Λονδίνο να βλέπει γάτες και πρώιμους Hipsters  σου φέρνει την ποιότητα πίσω. Άσε που η Αννούλα είχε ξεμείνει απο γκόμενο και μόνο που δεν καταπίνει τον Πετράκη επι σκήνής. Δινοντάς ελπίδα έτσι στην μέση ώριμη (τι άχαρη λέξη μπλιάξ) οπαδό της , ν’αφήσει το zombie τον άντρα της να βλέπει ειδήσεις και να χτυπήσει το τεκνό φοιτήτη απέναντι. Λόγω κρίσης με μια γεμιστά θα πέσει αβλεπή. Δεν θα φταίει αυτή , δαιμονίστικε!

daimones91_thisavros

Στο σουξέ πάντως τους βγάζεις το καπέλο , απιστευταμπλ εκτέλεση και το τι χειροκρότημα έπεσε δεν λέγετε , το μαγαζί όμως πάλι μας τα χαλασε και δεν έιχε ούτε μισό λουλούδι να πετάξεις. Ασε που συκωθηκά να χειροκροτήσω και μου την είπανε. Τι καθιστός ρε φίλε, αφου πλερώ! Και δωστου να χτυπίετε η Αννούλα προς το τέλος και να τα δίνει όλα με αυτό το γυρίσμα κεφάλιου/ τίναγμα μαλλιού σήμα κατατεθέν. Σαν να την βλέπω πάνω στην πίστα του Diogenis με πιο κυριλέ μουσική ένα πράγμα. Κάποιοι ασχετοί αναρωτιούνται γιατι κάποια λόγια επαναλαμβανονται συνεχώς κατά την διάρκεια της παράστασης. Α) Να ξηγηθούμε οτι δεν τα γραψε ο Νίκος όλα Β) Ρε αμόρφωτοι αφού το κοινό μας αποτελείτε απο άτομα με ειδικές ανάγκες τιθέλετε να μην τους τις καλύψουμε. Κλείνοντας πρέπει να παραδεχτούμε οτι στην νέα έκδοση ο Καρβέλας βγάζει το άχτι του γιά το γνωστό επεισόδιο στην Βουλιαγμένη μιας και βάζει την Βίσσυ να δείρει κάτι μπάτσους επι σκηνης. Το αφήνω εδώ το μεγαλείο των δαιμόνων γιατί είναι ανεξάντλητο και επειδή οι παραστάσεις είναι συλεκτικές πηγαίντε όσο προλαβαίνετε να μαζέψετι και σεις καμμία! Εγώ μια φορά το μπλουζάκι μου το πήρα…άντε αναμονή μέχρι να βγεί το dvd!

 

 

The Real Apple keynote!

What was Steve Jobs actually thinking during his keynote!


If you don’t have YouTube access check it out either in keynote or in powerpoint!

Keynote

Powerpoint

Made with keynote on the iPad!

Share

Γαρδέλης is king! (Όταν οι ρόδες χορεύουν official review)

Ζει ο Βασιλιάς Γαρδέλης; Ζει, ζει και βασιλεύει!

Αν υπάρχει ένας άνθρωπός που έχει βιώσει την ζήλεια των αντρών στον υπέρτατό βαθμό αυτός είναι ο Γαρδέλης. Δεν υπήρχε αρσενικό στα 80s που δεν έχει φάει χυλόπιτά μέσω της ατάκας «Μα ποιός νομίζεις ότι είσαι ρε φίλε ο Γαρδέλης!» . Άσε τις γκόμενες που έρχονταν σε οργασμό απλά και μόνο στην σκέψη του. Όλοι αυτοί του την είχαν φυλαγμένη και μόλις ήρθαν στα πράγματα στην δεκαετία του 90 προσπάθησαν να τον σβήσουν από τον χάρτη. Σε κάθε τηλεοπτικό σταθμό, σε κάθε γωνιά τον περίμενε ένας τύπος που ήθελε στα 80s για γκόμενα κάτι αντίστοιχο της Σοφίας Αλιμπέρτη ή της Βάσιας Παναγοπούλου και δεν τα κατάφερε ποτέ. Όλα αυτά που ακούτε για το παγίδευμα του σε έναν τύπο ρόλου και το θάνατο του βίντεό από τα ιδιωτικά κανάλια είναι παραμύθια. Ίσα ίσα που αυτά διατήρησαν τον μύθο του, προβάλλοντας αλλεπάλληλα της ταινίες του καθώς βέβαια και άλλων μεγάλων ηθοποιών της δεκαετίας του 80. Ιδιαίτερη μνεία θα έπρεπε να αποταθεί σε σταθμούς τύπου New Channel οι οποίοι εν αγνοία τους δημιούργησαν σχολείο.

Ο Μιχαλόπουλος την γλίτωσε γιατί έδειχνε πιο άντρας. Ο Ευαγγελόπουλος ήταν δευτεράντζα και τον έσωσαν οι επαναλήψεις του Ρετιρέ. Ενώ ο baby-face Γαρδέλης το πλήρωσε ακριβά. Μόνη εξαίρεση το cover των Ημισκουμπρίων στο θεϊκό «Δεν θέλω μεροκάματο» από το μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Όταν οι Ρόδες Χορεύουν». Με την ευκαιρία λοιπόν της εμφάνισής του στην σειρά «Μίλα μου Βρώμικα» και στο «Dancing with the Stars» επιλέγουμε μία από τις πιο παρεξηγημένες ταινίες της εποχής για να της αποδώσουμε το review που της αξίζει. Γιατί εμείς μεγαλώσαμε με αυτές τις ταινίες στα 80s και μαζί με την επόμενη γενιά που τις είδε στην TV στα 90s αγαπάμε τα είδωλα μας και δεν θα τα αφήσουμε να σβήσουν ποτέ!

Η υπόθεση της ταινίας μπορεί να φαντάζει απλοϊκή αλλά και ο Ναυαγός με τον Τομ Χανκς δεν είχε κάνα τρομερό σενάριο. Έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία αγάπης με τρομερές κοινωνικές προεκτάσεις. Παρακολουθώντας την ζούμε την μαγεία του δικού μας Hollywood και ας θέλουν οι κακές γλώσσες να το παρομοιάζουν με Bollywood. O μαέστρος Δαλιανίδης δημιουργεί σχολή για το πώς πρέπει να είναι η σωστή ταινία με νεανικές αναφορές. Σε αντίθεσή με την Αμερική του Reagan η Ελλάδα του Παπανδρέου πρόκειται για ένα μαγικό μέρος όπου τα παιδιά ζουν σε κοινόβιά έχουν όλα μηχανές και όταν δεν πάνε στην Disco κάνουν πάρτι μέχρι το πρωί. Παντού όμως υπάρχουν και οι σπασίκλες  οι ανέραστοι που θέλουν μια κοινωνία να λειτουργεί σαν καλολαδωμένη μηχανή. Αίσχος και για να δανειστώ μια ατάκα της εποχής «Η φαντασία στην εξουσία!». Έτσι και στην ταινία ξεφεύγουμε από την σφαίρα της λογικής.

Όχι Goody’s, απόψε τρώμε Tammy’s!

Μετά την κορυφαία μουσική εισαγωγή αρχίζει η μαγεία. Έτσι ακούμε ότι το τσήζμπεργκερ στα Tammy’s (πρόγονοι των Goody’s) , παραγγέλνετε ως τσήζμπουργκερ με αμερικάνική προφορά. Επίσης ο παπάς στην εκκλησία έχει μούφα μούσι αλλά μεγάλη καρδία. Υπάρχει μια φοβερή σκηνή στο τέλος της πρώτης λειτουργίας που ο κομπάρσος που περιμένει την Βάσια (Παναγοπούλου) να τελειώσει την ατάκα της νομίζει ότι παίζει τον ρόλο της ζωής του μάταια όμως γιατί δεν θα μιλήσει ποτέ. Μαθαίνουμε ότι το τρικάβαλο χωρίς κράνος όχι απλά επιτρεπόταν αλλά ήταν ο κανόνας. Ο Αστυνομικός της γειτονιάς δεν είναι έμπνευση του Χρυσοχοϊδη, ο Δαλιανίδης τον έχει σε όλες τις σκηνές μέχρι και στην disco στο τέλος πάει να γιορτάσει με τα παιδιά. Άσε που τραγουδάει κιόλας και τους καλύπτει στους γείτονες. Όχι σαν τους δικούς μας που κάνουν ντου στα στέκια. Οπότε μην ξεχάσετε στο επόμενο πάρτι σας να στείλετε sms και στον μπάτσο της γειτονίας σας (Παρακαλώ όχι πρόσκληση στο facebook να κρατάμε και τα προσχήματα). Ο ρατσισμός είναι έντονο κοινωνικό φαινόμενο από τότε μίας και ο μοναδικός ηθοποιός ξένης καταγωγής τρώει ξύλο από τους γείτονες ενώ ο Σταμάτης κάνει άνετα τα γλυκά μάτια στη Βάσια.

Μιά Βάσια για το σπίτι παρακαλώ!

Εδώ θα κάνουμε μια αναφορά στις  φοβερές κινηματογραφικές καινοτομίες που υπάρχουν στην ταινία. Αρχικά έχουμε εξέλιξη ότι στην καταστολή καντάδων δεν χρησιμοποιούνται πλέον κουβάδες και λεκάνες με νερό αλλά λάστιχό. Φοβερή ευκολία αφού το η ροή του νερού είναι συνεχής και τελικά φέρνει αποτέλεσμα. Άλλο σημείο που πιάνουμε τον Υπουργό   Δημοσίας Τάξεως να αντιγράφει την ταινία μιας πρόσφατα μίλησε για κατάργηση των χημικών και αντικατάσταση τους με νερό. Ποιός θα κάτσει στην σημερινή εποχή να του βρέξουν το κινητό. Τα μπουζούκια και τα μπαλέτα των 60s,70s έχουν αντικατασταθεί από έναν 15λέπτο διαγωνισμό break-dance στην disco. Να λοιπόν από που έκλεψαν την ιδέα για το Ελλάδα έχεις Ταλέντο οι παραγωγοί της. Οι κριτές βέβαια θυμίζουν περισσότερο το πάνελ του Dancing with the Stars μια και περιλαμβάνεται και ο αντίστοιχός Λάτσιος (κύριος Καραμπουρδούκης χορηγός του βραβείου των 10.000δρχ). Τέλος αγαπητοί αναγνώστες κρατηθείτε αν θέλετε να μάθετε που έμαθε τα κολπάκια με τα κεφάλια στα βιντεάκια ο Λαζόπουλος δεν έχετε παρά να θαυμάσετε την μεταμόρφωση του Άγιου Παντελεήμων σε….. Σταμάτη Γαρδέλη! Ίσως θα ήταν και η καλύτερη σκηνή της ταινίας αν μιλάγαμε για μια  απλή ταινία.

Saint Gardelis

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΡΔΕΛΗΣ

Τα playback ρίχνουν στα αυτιά του Τήλε-Αστυ, εδώ έχουμε ολόκληρο δίλεπτο που τα παιδιά παρτάρουν ο Σταμάτης παίζει κιθάρα ενώ το κομμάτι είναι αμιγώς καρεκλάδικο (dance τα λένε τώρα αυτά). Έχουμε Easter eggs όπως η επιγραφή στην πόρτα του  κοινοβίου που γράφει: Γ.Καραπούτσογλου Υφηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών και πάσης Ελλάδος  Μαλάκας (thanx Andreas). Καθώς και πλάνο από ουφάδικο της εποχής που μπορούμε να θαυμάσουμε vintage πλέον arcades όπως Defender και Ms Pac man. Τέλος το μεγαλείο της καινοτομίας ολοκληρώνεται με το φορητό συνθεσάιζερ που δεν υπάρχει πουθενά καταγεγραμμένο μιας και είναι πατέντα του G.D. (Γιάννης Δαλιανίδης για όσους δεν κατάλαβαν). Το μπουζουκομπαλέτο στο τέλος θα μπορούσε να ήταν η μόνη παραφωνία αν δεν αποτελούσε προοίμιο τον άπειρων στρινγκ  που βιώσαμε ως έφηβοι στις κυριακάτικες εκπομπές της βασίλισσας των 90s Ρούλας Κορομηλά (δεν είναι και λίγο το ότι ήταν γυναίκα του Μιχαλόπουλου).

Υπάρχει λόγος που δεν θα δείτε αυτή την ταινία ποτέ στην TV όλοι οι παράγοντες ντρέπονται γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν κλέψει στοιχεία της. Είναι τόσο καλή που ακόμη και ό ίδιος ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί κομμάτια της σε άλλες ταινίες του..κάτι που δεν το ξανάκανε ποτέ και μην ακούω τώρα συγκρίσεις για Οδός Ανθέων και Ρετιρέ εδώ κοτζάμ πολυκατοικία έχει χτιστεί πάνω τους.

Credits…

Έτος Παραγωγής: 1984

Σκηνοθέτης: Γιάννης Δαλιανίδης

Ηθοποιοί: Σταμάτης Γαρδέλης , Βάσια Παναγοπούλου , Παύλος Ευαγγελόπουλος , Στέλλα Κωνσταντινίδου , Δήμητρα Σερεμέτη , Αντώνης Τρικαμηνάς , Τόλης Βελονάκης , Άκης Φλωρέντης , Κώστας Μακέδος , Ζωή Βουδούρη , Μίμης Θειόπουλος

Share